Eindelijk was het zover, een eengezinwoning gekregen met een grote achter tuin en in een sociale wijk in Zuidholland.
Jarenlang wilde ik al een kat als gezelschapdier in huis, maar nooit echt een plekje voor gehad, nu was het eindelijk zover dat het wel kon.
Steeds kijken en kijken op de website van ikzoekbaas, bij asiels in de omgeving, aangezien ik heb vervoer heb.

Er stonden heel wat leuke katten bij, die ik had opgeslagen als favorieten, maar er was er maar 1 waar ik steeds bij terug kwam kijken, hij verbleef in Rozenburg.
Een mooie grijs/witte met ogen die stonden alsof de kater zei \'bemoei je niet met mij\'.
2 jaar, zindelijk, en een gedragsprobleem, hij wilde niet geaaid worden en of aangeraakt, en wilde naar buiten, nou dat kan hier dus prima.
Natuurlijk wilde ik een sociale kat, toch gaf mijn intuitie aan, dat ik voor schooier moest gaan.

Zijn ogen trokken mij vooral aan maar ook zijn gedragsprobleem, ik kon die kater helpen, ik wist het zeker, dat zou helemaal goed komen, met geduld, positieve benadering, liefde en aandacht.
Op naar het asiel met een kennis die een auto heeft.
Eenmaal daar stond mijn hoofd ook alleen maar naar schooier zoals hij daar genoemd werdt.
Het was een heel karwei om hem in zijn reismandje te krijgen, schooier werd behoorlijk wild door paniek en angst, vond het wel rot om te zien, maar hij moest toch mee, ik wilde hem zo graag hebben.

Eenmaal thuis, kon hij zijn reiskooi uit, hij dook gelijk onder de bank, in de avond dook hij onder mijn bed op de slaapkamer, daar heeft hij een paar daagjes gezeten (totdat hij opeens een paar keer door de woonkamer ging lopen en snuffelen.
Het heeft ruim 2 weken geduuurt voor hij wat los kwam in huis, ik heb hem in die 2 weken niet 1 keer kunnen aaien of aanraken.

Een halve week later zat hij op de vensterbank in mijn slaapkamer bij het raam, langzaam stak ik mijn hand uit, steeds een stukje verder en steeds dook hij van de vensterbank af met een onzekere blik, en opeens op een dag kon hem een klein aaitje geven over zijn mooie koppie, dat was het voorlopig, maar ik was al blij dat ik weer een stapje verder was.
Nog eens een halve week later, kon ik hem als hij ging eten voorzichtig en zachtjes over zijn rug aaien.

En nu, goh, wat een verandering, hij is helemaal omgekeerd, ik krijg dagelijks kopjes langs mijn benen, hij slaapt op mijn bed, en laat zich als hij zin heeft en dat is best vaak uitgebreid aaien, en het liefst ruwer, dat spint hij als een gelukkige kater.

Wat ben ik blij dat ik voor schoooier heb gekozen en mijn gevoel juist is geweest dat ik deze prins kon helpen (inmiddels is zijn naam hier verandert naar tommy)
Ik zou niet meer zonder hem kunnen, ik werk thuis, ben geregeld met Tommy en delen van de dag loopt hij lekker buiten los.

Dierenasiel het Zwervertje,
Bedankt !!