Ik ontmoette Seiya in het asiel toen ik daar vrijwilligerswerk deed, ik herinner me zijn eerste dag in het asiel, hij was zo bang en naarmate de dagen verstreken, zag ik hem veranderen, zich aanpassen maar altijd bang, er waren veel onzekerheden, zoveel dingen hij begreep het niet, veel dingen die niemand hem ooit liet zien. Ik toonde hem altijd respect en vroeg hem alleen maar speeltijd, dus ik denk dat dat me helpt zijn vertrouwen te verdiende. Mede dankzij de hulp die hij kreeg van de SDO verdiende hij veel moed en begrip, wat zijn overgang naar een nieuw leven gemakkelijker maakte. Hij is echt een achtbaan, er zit nog veel eigenwijsheid in hem en daar werken we aan. We houden echt van hem en we zien zijn verbeteringen graag elke dag. Hij is echt een unieke hond!