Lucy was een enorm bange poes, ze wilde het liefst niet aangeraakt worden en kroop direct bij thuiskomst hoog op de kast. Het heeft dik een jaar geduurd voordat ze zich een beetje op dr plek voelde, maar het resultaat mag er zeker zijn! Af en toe is ze nog wel schrikachtig en tegelijkertijd zien we dat ze dagelijks nog kleine stapjes blijft maken. Het is echt geweldig om te zien dat ze nog steeds vooruitgang maakt en uit zichzelf liefde bij ons komt zoeken. Want inmiddels kunnen we dr aaien, oppakken, komt ze bij ons op de bank en naar ons toe als ze ons hoort. Ze heeft ons leren begrijpen dat je met geduld meer bereikt dan met geforceerd liefde te tonen.
~ Het personeel van Lucy :)