Bibi
Succesvol geplaatst op 09 maart 2020
- Terwijl ik dit schrijf loopt Bibi over mij heen en krijg ik een pootje op mijn arm met de boodschap dat er geknuffeld moet worden-
Na een autorit van een uur kwamen we aan in Apeldoorn bij het asiel. Bloednerveus of dit de dag ging worden dat ik een nieuwe huisgenoot zou krijgen.
Bibi was een kleine poes die in een hoekje van het asiel zat. Ze rook aan onze vingers, gaf een paar kopjes maar ging daarna weer snel in het hoekje zitten. Ik zonder enige ervaring aan katten vroeg me af of deze kat wel iets voor me was. In het asiel wisten ze weinig over haar, ondervoed binnen gekomen met vlooien en oormijt, maar verder als 16 jarige nog steeds gezond. Garanties kunnen je ze niet geven, dus je moet een keuze maken of je het risico neemt op een kort samen zijn.
Ik nam de beslissing dat Bibi een mooie tijd geven belangrijker was, dan de duur van deze tijd. En wat is dat een goede beslissing geweest! Wat een knuffelkont is ze. Bij aankomst had mevrouw een prioriteit, eten! Geen brokjes meer, natvoer werd er verwacht eerder hielt het gemiauw niet op. Daarna netjes de kattenbak in. We voelden ons twee super trotse en opgeluchte ouders bij deze laatste actie. Het bed werd geclaimd als troon en Bibi was gesetteld. Knuffelen en borstelen zijn naast eten en slapen haar favoriete bezigheden. Ze heeft haar eigen plekjes om te liggen, maar toch komt ze er nog graag bij op bed. Pootje op je arm, als je niet reageert in je gezicht, knuffelen alsjeblieft. Spelen doet de senior soms ook nog, maar niet te lang, dan kiest ze toch liever voor een aai over haar buikje(een aai van een half uur het liefst).
Inmiddels is Bibi weer netjes op gewicht en is de behoefte aan eten ook weer normaal. Haar huid heeft nog wat uitdagingen maar dit duurt het langste om te herstellen.
Je voelt je stiekem toch wel een trotse ouder als de dieren arts zegt dat je 16 jarige poes er totaal niet uit ziet als 16(ookal heb ik hier zelf pas 3 maanden aan bijgedragen). Ik hoop dat we samen nog een mooie tijd tegemoet gaan. Bibi heeft mij in ieder geval al meer gegeven dan ik ooit had kunnen dromen.
Ik wil iedereen die zich om Bibi bekommert heeft enorm bedanken voor hun goede zorgen.
Mocht je dit bericht lezen omdat je zelf een kat wil adopteren dan heb ik hier een paar tips.
- kijk naar het omschreven karakter van de kat, dat is veel belangrijker dan leeftijd of uiterlijk. Ondanks dat de mensen van een opvang heel hard werken en alle mogelijke liefde geven, is het nog steeds een onprettige situatie voor een kat. Het verschil tussen het asiel en thuis is groot (positief).
- adopteer een kat waarvan je denkt dat de kans niet zo groot is dat anderen dat doen. Hierdoor lever je echt een bijdrage en geniet je nog iets meer.
- Haalt de kat wel eens uit? Overstimulatie is vaak de oorzaak. Lees je goed in in katten gedrag en geef deze kennis zeker ook aan eventuele kinderen door.
Lees de volledige tekst
Na een autorit van een uur kwamen we aan in Apeldoorn bij het asiel. Bloednerveus of dit de dag ging worden dat ik een nieuwe huisgenoot zou krijgen.
Bibi was een kleine poes die in een hoekje van het asiel zat. Ze rook aan onze vingers, gaf een paar kopjes maar ging daarna weer snel in het hoekje zitten. Ik zonder enige ervaring aan katten vroeg me af of deze kat wel iets voor me was. In het asiel wisten ze weinig over haar, ondervoed binnen gekomen met vlooien en oormijt, maar verder als 16 jarige nog steeds gezond. Garanties kunnen je ze niet geven, dus je moet een keuze maken of je het risico neemt op een kort samen zijn.
Ik nam de beslissing dat Bibi een mooie tijd geven belangrijker was, dan de duur van deze tijd. En wat is dat een goede beslissing geweest! Wat een knuffelkont is ze. Bij aankomst had mevrouw een prioriteit, eten! Geen brokjes meer, natvoer werd er verwacht eerder hielt het gemiauw niet op. Daarna netjes de kattenbak in. We voelden ons twee super trotse en opgeluchte ouders bij deze laatste actie. Het bed werd geclaimd als troon en Bibi was gesetteld. Knuffelen en borstelen zijn naast eten en slapen haar favoriete bezigheden. Ze heeft haar eigen plekjes om te liggen, maar toch komt ze er nog graag bij op bed. Pootje op je arm, als je niet reageert in je gezicht, knuffelen alsjeblieft. Spelen doet de senior soms ook nog, maar niet te lang, dan kiest ze toch liever voor een aai over haar buikje(een aai van een half uur het liefst).
Inmiddels is Bibi weer netjes op gewicht en is de behoefte aan eten ook weer normaal. Haar huid heeft nog wat uitdagingen maar dit duurt het langste om te herstellen.
Je voelt je stiekem toch wel een trotse ouder als de dieren arts zegt dat je 16 jarige poes er totaal niet uit ziet als 16(ookal heb ik hier zelf pas 3 maanden aan bijgedragen). Ik hoop dat we samen nog een mooie tijd tegemoet gaan. Bibi heeft mij in ieder geval al meer gegeven dan ik ooit had kunnen dromen.
Ik wil iedereen die zich om Bibi bekommert heeft enorm bedanken voor hun goede zorgen.
Mocht je dit bericht lezen omdat je zelf een kat wil adopteren dan heb ik hier een paar tips.
- kijk naar het omschreven karakter van de kat, dat is veel belangrijker dan leeftijd of uiterlijk. Ondanks dat de mensen van een opvang heel hard werken en alle mogelijke liefde geven, is het nog steeds een onprettige situatie voor een kat. Het verschil tussen het asiel en thuis is groot (positief).
- adopteer een kat waarvan je denkt dat de kans niet zo groot is dat anderen dat doen. Hierdoor lever je echt een bijdrage en geniet je nog iets meer.
- Haalt de kat wel eens uit? Overstimulatie is vaak de oorzaak. Lees je goed in in katten gedrag en geef deze kennis zeker ook aan eventuele kinderen door.