Ik heb Bobbie 30-9-2008 uit het asiel in spijkenisse gehaald.
Hij zat alleen in een bakje omdat hij niet met andere katten samen kon zijn.
Uit zijn bakje even naar de krabpaal en gelijk was het kennismaken en knuffelen.
Hij wist zichzelf goed te verkopen.

Eenmaal thuis ging hij gelijk op ontdekking.
Hij kwam graag naast mij liggen en liet zijn buik kroelen, pas na een jaar durfde hij op schoot te komen liggen.
Hij is uitgegroeid tot de grootste stalker die ik ken.
Samen plassen, samen tv kijken en samen naar bed.
In bed lekker spoonen en buikje kroelen.
Bij thuis komst zit hij al achter de deur, hallo en kroel tijd.
Hij weet goed wat hij wel en niet wil en heeft de raarste trekjes ;)
Zo houdt hij ervan als je zn kont spankt (zachtjes), als je hem plukt als een kip of gewoon wat ruig heen en weer aait over zijn rug.
Ik kan mij geen leven voor Bobbie meer voorstellen maar ook niet zonder.
Inmiddels samenwonend, heeft het even geduurd voordat Bobbie ook bij mijn vriend op schoot kwam liggen.
Mijn vriend zegt altijd: Bobbie is verliefd op je...
Dat is compleet wederzijds ;)

Ik las een tijd geleden een mooi toepasselijke zin:

Een grote liefde komt in allerlei vormen en maten, de mijne in de vorm van een kat