Bagheera kwam eind november 2013 bij mij wonen. De eerste weken als een bange poes die alleen maar uit het reismandje kwam als ik weg was of sliep. Zette ik haar bakje natvoer voor het reismandje werd er gegromd en geblazen. Langzamerhand durfde ze steeds meer uit het reismandje te komen en als ze gromde of blies zei ik vriendelijke "Nee, miauw" met als resultaat dat er op een gegeven moment een aarzelende miauw te horen was. Vanwege haar angst en mijn andere dieren woonde ze eerst in de gang, toen kreeg ze de keuken erbij en nu mag ze de hele dag in de huiskamer. Ze is ondertussen veel socialer geworden dan ik had verwacht. Ze benadert mij als zij iets van mij wilt. In een overdekte poezenmand durft ze nu op de bank te liggen. Ik mag haar nog niet aaien, maar dat gaat ook nog komen. Nu eerst gaan wennen aan de reismand voor de dierenarts, is een andere dan degene waarin ze is gekomen, en dan het eerste dierenartsbezoekje.
Ik ben blij dat ik ondanks mijn eerste twijfel of ik haar kon geven wat ze nodig had toch mee naar huis heb genomen. Zij laat merken dat ze het fijn vind bij mij en ik ben blij met haar.